niedziela, 22 listopada 2015

Co słychać u Teddy'ego i spółki?

źródło: wikipedia.org, autor: Sean Murray
Pamiętny finał Ligi Mistrzów Bayern Monachium - Manchester United odbył się na Camp Nou 16 lat temu. W meczu Juventus - Milan bramki gości strzegł Gianluigi Donnarumma, który tego meczu nie pamięta, bo miał wtedy zaledwie... trzy miesiące. Sytuacja ta skłoniła mnie do wspomnień, uświadomiła, że się starzeję i zmotywowała do sprawdzenia, co słychać u bohaterów tego wyjątkowego meczu z 26 maja 1999 roku.

Łódź - pierwszy przystanek w drodze na szczyt

Starcie mistrzów Niemiec z wicemistrzami Anglii miało jeden z najbardziej nieprawdopodobnych przebieg w dziejach futbolu. Bayern do 91. minuty prowadził 1:0. Piłkarze siedzący na ławce rezerwowych wraz ze sztabem szkoleniowym monachijskiej ekipy już szykowali się do wbiegnięcia na boisko i świętowania triumfu w Lidze Mistrzów. Teddy Sheringham i Ole Gunnar Solskjaer w 120 sekund zamienili jednak zapowiadający się fantastycznie dla Bawarczyków wieczór w koszmar.

Droga Czerwonych Diabłów do finału w Barcelonie zaczęła się w sierpniu 1998 roku od starcia na Old Trafford z ŁKS-em Łódź. Wygrana 2:0 i remis 0:0 na wyjeździe zapewniły im awans do fazy grupowej. Podopieczni Aleksa Fergusona trafili do grupy D z Brøndby IF, FC Barcelona i... Bayernem Monachium. Najpierw zremisowali z Blaugraną 3:3, potem z Bawarczykami 2:2, a następnie zdemolowali ekipę z Danii 6:2 w Kopenhadze i 5:0 na Old Trafford. Potem były kolejne remisy z Barcą 3:3 i Bayernem 1:1, co w efekcie dało wicemistrzom Anglii drugie miejsce w grupie.

W ćwierćfinale zespół z Manchesteru pokonał Inter Mediolan (2:0, 1:1). W półfinale czekał z kolei inny włoski klub - Juventus. 7 kwietnia 1999 roku gol Ryana Giggsa w 90. minucie zapewnił United remis 1:1 na Old Trafford. Dwa tygodnie później w Turynie po 10 minutach Stara Dama prowadziła już 2:0, ale gole Roya Keane'a, Dwighta Yorke'a i Andy'ego Cole'a zapewniły ekipie Fergusona bilety do Barcelony i dały szansę kolejnego pojedynku z Bayernem. To, co się wydarzyło na Camp Nou 26 maja, przeszło do historii futbolu.




Co dziś robią bohaterowie tamtego meczu? Alex Ferguson na Bayern posłał następującą jedenastkę. Peter Schmeichel - Gary Neville, Jaap Stam, Ronny Johnsen, Dennis Irwin, David Beckham, Nicky Butt, Ryan Giggs, Jesper Blomqvist (67' Teddy Sheringham), Andy Cole (81' Ole Gunnar Solskjaer), Dwight Yorke.

Peter Schmeichel zakończył sportową karierę w 2003 roku. Potem był ekspertem piłkarskim BBC i duńskiej TV3+, dla których do dziś komentuje mecze. W TV3 prowadził m.in. teleturniej "1 mod 100". Widzom niezainteresowanym futbolem może być zaś znany jako gospodarz programu dokumentalnego Discovery Channel "Brudna robota".

Gary Neville oficjalnie odszedł na piłkarską emeryturę 2 lutego 2011 roku po niemal 20 latach gry w barwach Manchesteru United. Obecnie jest asystentem selekcjonera reprezentacji Anglii, Roya Hodgsona i współwłaścicielem (obok swojego brata Phila, Paula Scholesa, Nicky'ego Butta oraz Ryana Giggsa) grającego w siódmej lidze klubu Salford City, który niedawno sprawił sensację w Pucharze Anglii, pokonując czwartoligowy Notts County. Neville razem z Giggsem posiada też dwa hotele w Manchesterze. Poza działalnością biznesową zajmuje się komentowaniem i analizowaniem meczów dla angielskiej telewizji Sky Sports, uchodząc za jednego z najlepszych i najbardziej wyrazistych ekspertów. Jest także felietonistą "The Daily Telegraph".

Jaap Stam zawiesił buty piłkarskie na kołku pod koniec października 2007 roku. Wkrótce został skautem Manchesteru United odpowiedzialnym za wyszukiwanie talentów w Ameryce Południowej. Od 2011 do 2013 był asystentem trenera PEC Zwolle Kierona Hogendoorna, potem pracował w podobnej roli w Ajaksie Amsterdam, a obecnie pomaga pierwszemu szkoleniowcowi rezerw tego klubu. Jest także zaangażowany w działalność fundacji Soccer Aid

Ronny Johnsen ostatni mecz w zawodowej karierze rozegrał 3 listopada 2008 rok, a jego ówczesny klub Valarenga Oslo przegrał z SK Brann 0:1. Od tego czasu grywa dla zabawy w pięcioosobowej drużynie United Masters Football. Wraz z innymi byłymi graczami Czerwonych Diabłów, m.in. Quintonem Fortune'em, Jesperem Blomqvistem i Raymondem van der Gouwem, jest także członkiem zespołu The Boys from Manchester. Ten niezwykły team co jakiś czas odwiedza różne kraje, gdzie rozgrywa mecze pokazowe. Zawodowo Johnsen działa w branży nieruchomości w swojej ojczyźnie, Norwegii.

Dennis Irwin. Sezon 2003/2004 był ostatnim w jego karierze. Po zerwaniu z futbolem poświęcił się karierze dziennikarskiej. Był m.in. prezenterem kanału MUTV, komentował mecze dla RTE i RTE Sport, pisał felietony dla irlandzkiej gazety "Sunday World". Obecnie zarabia jako piłkarski ekspert, często komentujący różne sprawy związane z angielską piłką, a zwłaszcza Manchesterem United.

David Beckham to najbardziej rozpoznawalny piłkarz drużyny triumfatorów LM z 1999 i... prawdopodobnie najlepszy. Piłkarski rozdział w swoim życiu zamknął 18 maja 2013 roku meczem PSG - Stade Breistos. Jeszcze jako aktywny zawodnik stał się ikoną mody, gwiazdą światowego show-biznesu. Ma własne linie ubrań i perfum, gr w filmach (m.in. seria "Gol") albo jest ich inspiracją ("Podkręć jak Beckham" Gurinder Chadhy). Powstają nawet gry komputerowe z nim roli głównej. Poza tym angażuje się w działalność charytatywną - jest ambasadorem UNICEF i fundacji Malaria No More, prowadzi akademię piłkarską i właśnie przygotowuje się do wprowadzenia własnego klubu z siedzibą w Miami do ligi MLS.

Nicky Butt przestał zawodowo grać w piłkę w 2011 roku. Dziś pracuje w Manchesterze United jako szkoleniowiec drużyny do lat 19 i asystent trenera drużyny U-21. Jest też współwłaścicielem wspomnianego wyżej Salford City.

Jesper Blomqvist zakończył karierę w 2005 roku, by... wznowić ją trzy lata później jako grający trener szwedzkiego Enköping. Potem pełnił podobną rolę w Hammarby, z tymże był tylko asystentem. W międzyczasie wystąpił w kilku programach rozrywkowych w szwedzkiej telewizji, udzielał się też jako piłkarski ekspert, ale o wiele rzadziej niż większość jego kolegów z Old Trafford. Ostateczny rozbrat Blomqvista z futbolem nastąpił dopiero w 2012 roku, kiedy to Szwed poświęcił się karierze... handlowca. Dziś pomaga m.in. trenerom pracującym w fundacji Manchesteru United Street Red, a wraz z bratem psychologiem wspiera dorosłych i młodzież w trudnej sytuacji życiowej, ucząc ich, jak radzić sobie z problemami. Korzysta przy tym z własnych, bogatych doświadczeń.

Ryan Giggs jest uznawany za najlepszego piłkarza Czerwonych Diabłów wszech czasów. Dziś jest asystentem Louisa van Gaala i głównym kandydatem do zajęcia jego miejsca. Walijczyk debiut w roli pierwszego trenera Manchesteru United ma już za sobą. Po zwolnieniu Davida Moyesa prowadził bowiem drużynę w czterech meczach. Giggs należy też do grona współwłaścicieli klubu Salford City.

Andy Cole zakończył trwającą ponad 19 lat karierę 11 listopada 2008 roku. Niecały rok później szkolił już napastników Milton Keynes Dons oraz Huddersfield Town. W 2010 roku wrócił do Manchesteru United i rozpoczął pracę w ośrodku treningowym Carrington, gdzie przygotowywał się do egzaminów trenerskich. Cole prowadzi własną fundację pomagającą osieroconym dzieciom chorym na AIDS w Zimbabwe i pracuje jako telewizyjny ekspert piłkarski. Niedawno miał poważne problemy zdrowotne spowodowane wirusem, który doprowadził do niewydolności nerek. Lekarzom udało się na szczęście opanować sytuację i ocalić życie 15-krotnego reprezentanta Anglii.

Dwight Yorke napisał ostatnią stronę swojej zawodniczej biografii we wrześniu 2009 roku. Niedługo potem został asystentem selekcjonera reprezentacji Trynidadu i Tobago. Strzelec prawie 50 goli dla United nie ukrywa, że widzi się w roli menedżera. Był jednym z kandydatów do objęcia schedy po zwolnionym z Aston Villi Timie Sherwoodzie, ale ostatecznie posadę objął Rémi Garde. Na razie Yorke musi więc zadowolić się stanowiskiem... eksperta Sky Sports.

Ole Gunnar Solskjaer jest najskuteczniejszym rezerwowym w historii Manchesteru United - wchodząc z ławki rezerwowych strzelił aż 28 goli, w tym tego decydującego o triumfie nad Bayernem w finale Champions League w 1999 roku. Ostatni oficjalny mecz Norweg rozegrał w 2007 roku. Wówczas postawił sobie jasny cel - zostać trenerem. Trzeba przyznać, że z tamtej złotej drużyny osiągnął w tym fachu najwięcej. Prowadził drugą drużynę Manchesteru United (wygrywając m.in. ligę rezerw w sezonie 2009/2010), Cardiff City, młodzieżowy zespół Clausenengen oraz dwukrotnie Molde - obecnie i w latach 2011-2014, zdobywając mistrzostwo i Puchar Norwegii.

Teddy Sheringham swoim golem w 91. minucie finałowego meczu LM z Bayernem przywrócił swojej drużynie wiarę w sukces. Od tamtego momentu zawodowo grał w piłkę jeszcze przez 9 lat - karierę zakończył w 2008 roku jako gracz Colchester United. Wówczas z piłkarza przekształcił się w cenionego pokerzystę, odnoszącego sukcesy na arenie międzynarodowej. W 2014 roku Sheringham został trenerem napastników West Hamu United. Od 21 maja tego roku jest menedżerem grającego w League 2 Stevanage FC. To jego pierwsza samodzielna praca na stanowisku pierwszego trenera. Niestety, na razie nie idzie mu zbyt dobrze, gdyż drużyna Boro po 18 kolejkach zajmuje dopiero 20. miejsce w tabeli.

Żaden z trzynastu graczy, którzy wywalczyli Puchar Mistrzów w 1999 roku, nie zerwał całkowicie z futbolem. Najdalej od wielkiej piłki jest Jesper Blomqvist, najbliżej Ryan Giggs, prawdopodobnie następny menedżer Czerwonych Diabłów. Losy każdego z nich od tamtej pamiętnej majowej nocy różnie się potoczyły, ale każdemu udało się jakoś odnaleźć w życiu po przejściu na emeryturę. Ciekawe, jak będzie wyglądać droga Gianluigiego Donnarummy. Na razie najmłodszy bramkarz w historii Serie A zbiera same pochlebne recenzje, został już nawet namaszczony na następcę swojego wielkiego imiennika Buffona w reprezentacji Włoch. Stał się też symbolem nowego piłkarskiego pokolenia, które o wyczynach Teddy'ego Sheringhama i kolegów słyszało jedynie z opowieści...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz